Генералното Собрание на Обединетите нации ја усвои резолуцијата за Сребреница

Генералното Собрание на Обединетите нации ја усвои резолуцијата за Сребреница. Со мнозинство гласови за, одлучено е 11 јули да се прогласи за ден на сеќавање на геноцидот во Сребреница каде во 1995 година, беа убиени преку осум илјади босански муслимани.

Резолуцијата, предложена од Германија и Руанда, поддршка доби од уште десетина други држави, вклучувајќи ги сите поранешни југословенски републики, освен Србија.

„Резултатот од гласањето е следен: за гласаа 84 држави, против – 19 , воздржани се 68..Нацрт Резолуцијата е усвоена.“ – изјави Денис Френсис претседател на генералното Собрание на Обединетите нации.

Во резолуцијата се потсетува на пресудите на Меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија во Хаг и меѓународниот суд на правдата во Хаг, кои злосторството во Сребреница го окарактеризираа како геноцид. Меѓу другото, го осудува негирањето на геноцидот и величењето осуденици за воени злосторства. 

„Пред речиси 30 години, преку 8 илјади босански муслимани се систематски убиени во градот Сребреница. Убиствата почнаа на 11-ти јули 1995 година и траеа неколку денови. Претходното тврдење за Сребреница како безбедна зона преку резолуција на советот за безбедност не успеа да го спречи ова злосторство. Овој акт на геноцид, доведе до трагична смрт на жртвите и до незамисливи страдања на преживеаните.“ – изјави Антје Леендерсте амбасадор на Германија во ОН.

Официјален Белград негира дека во јули 1995 година во Сребреница бил извршен геноцид врз Бошњаците, туку дека станува збор за страшно злосторство. За српскиот претседател Александар Вучиќ, со одлуката, се отвора Пандорината кутија.

„Резолуцијата нема да придонесе за зајакнување на довербата, туку ќе отвори стари рани и ќе донесе нови поделби во регионот и во Обединетите нации. Бев во Сребреница и им се поклонив на бошњачките жртви, но за малку ќе бев линчуван. Зошто се носи резолуцијата кога станува збор за индивидуална одговорност, а сите одговорни се веќе осудени? Во оваа резолуција нема конкретни имиња. Се зборува за се и сешто. Имаше барање за помирување. Дали оваа резолуција ќе донесе било какво помирување ? Не, нема да го направи тоа.“ – изјави Вучиќ.

Но, дали резолуцијата ќе доведе и до распад на Босна и Херцеговина. Првиот човек на на Република Српска, Милорад Додик тврди дека државата дошла до својот крај, и дека сега е вистинсиот момент сите да тргнат на различна страна.

„Имаше многу болни работи кои ги прифативме, и ние и тие кои беа пред нас и сите преставници на владата. Без никакво оправдување, сакам да кажам дека тоа беа такви историски, безбедносни, политички околности во кои меѓународната заедница ја наметнуваше својата воља. Тогаш изборот беше или да исчезнете или нешто да дадете. Ние моравме нешто да дадеме за да дојдеме денес до ситуација кога можеме да бараме мирен излез. И тоа ќе се обидеме да го направииме во следните неколку години. Бидејќи ввака навистина не функционира.“ – рече Додик.

Во финалниот текст беа вметнати и два амандмани, кои нагласуваат дека „кривичната одговорност според меѓународното право за кривичното дело геноцид не може да се примени на ниту една етничка, верска или друга заедница како целина.

Во пресудите на меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија во Хаг и на Меѓународниот суд на правдата, повеќе од 50 лица беа осудени на околу 700 години затвор. Радован Караџиќ и Ратко Младиќ, добија доживотен затвор.