На денешен ден, на 14 јули 1998 година, почина Ненад Стојановски, една од најмаркатните фигури на македонскиот театар и глумиште. Тоа беше денот кога тој стана бесмртен.
За Ненад Стојановски се вели дека ако има нешто над врвот, тој таму се искачи. Беше величествен на сцената, моќен пред камерата, и секогаш миленик на публиката.
Неговата кариера започнува уште како дете со членувањето во Детската радио-драма и во експерименталните аматерски драмски состави „Кактус“ и „Кај Св. Никита Голтарот“.
По завршувањето на Факултетот за драмски уметности, Ненад Стојановски настапуваше на сцената на Драмскиот театар – Скопје, а гостувал и на повеќе други сцени, како и во претстави на Драмата на Македонскиот народен театар.
Беше секогаш поканет да учеествува во проекти на големите театарски фестивали Дубровничките и Сплитските летни игри во меѓународни проекти.
Добитник е на голем број високи сојузни и републички награди и признанија: две Стериини награди, највисокото општествено признание на Македонија, Наградата „11 Октомври“, Наградата на „Млад борец“, на ревијата „Екран“ за најпопуларно филмско и ТВ лице и на Театарските игри „Војдан Чернодрински“ во Прилеп.
Во 1985 година беше прогласен за глумец на годината според ревијата „Екран“, добитник е на Наградата на весникот „Дневник“ од Нови Сад, добитник на „Златен медал“ на Театарските свечености во Шабац, за улогата во претставата „Кула Вавилонска“.
Останува запаметен по улогите на Учителот од „Јуначко колено“, Андреја во „Диво месо“, Михајло во „Лет во место“, Крсто Шприцер во „Грев или шприцер“, библиотекарот во Бушава азбука, како Гоце Делчев во „Трговецот од Солун“ и во уште многу други театарски и телевизиски проекти.
Беше сопруг на Силвија Стојановска и татко на Ана и Јана – новата генерација актерки кои гордо го носат неговото наследство.
ИЗВОР: racin.mk
