Кавгите се составен дел од секоја врска и не мора да бидат закана за самата врска. Психолозите истакнуваат дека караниците не стануваат проблем сè додека партнерите се гледаат едни со други како сојузници. Сепак, точката во која кавгата се претвора во загуба не е одредена од силата на аргументите или од фактот кој го има последниот збор.
Брачниот терапевт Шерил Гроскопф нагласува дека вистинската загуба не се случува кога некој ќе ја тресне вратата или ќе го прекине разговорот, туку порано – во моментот кога нервниот систем се префрла од приврзаност во заштита. Потоа партнерот престанува да се перцепира како поддршка и почнува да се гледа како противник, па конфликтот ја губи својата цел и се претвора во натпревар, пишува HuffPost.
Кога врската станува секундарна
Во пракса, оваа пресвртница е често незабележлива. Еден поглед настрана, стегната вилица или ладно изговорено „што и да е“ е доволно за телото да испрати јасна порака: ова повеќе не е безбедно место. Несигурноста, истакнува терапевтката Шерил Гроскопф, не значи физичка опасност, туку чувство дека некоја личност не е видена, почитувана или емоционално поддржана. Во тој момент, емпатијата престанува, а разговорот се претвора во одбрана на сопственото его.
„Веќе не зборуваме за да ги зближиме партнерите, туку за да го издржиме моментот. Кога двајцата партнери ќе влезат во таков начин на функционирање, тие повеќе не комуницираат, туку само реагираат. Во тој момент, врската е веќе оштетена, иако ние стануваме свесни за тоа дури подоцна“, додава Гроскопф.
Тивки модели што ја уништуваат интимноста
Дури и паровите со најдобри намери честопати несвесно усвојуваат навики што се чини дека го смируваат конфликтот, но всушност ја уништуваат врската. Понекогаш партнерите изгледаат смирени однадвор иако вријат од лутина, користат фрази како „мора да поставиме граници“ наместо искрено да кажат што ги прави лути или слушаат само за да можат да одговорат подоцна. Таквото однесување не го решава проблемот, туку ги оддалечува партнерите и го отежнува вистинското поврзување.
Еден од јасните знаци дека разговорот оди во погрешна насока е кога станува „попаметен“, но не и потопол. „Можете да ги користите вистинските зборови и тон, но ако чувството за заедница исчезне, конфликтот повеќе не е можност за разбирање, туку натпревар“, истакнува Гроскопф.
Кога конфликтот се претвора во борба за превласт
Терапевтот Мелани Престон предупредува на моделите што најчесто го влошуваат конфликтот: одбранбеност, прекинување и прегласување, изнесување стари поплаки, навреди, сарказам или целосно повлекување.
„Ваквите постапки може да изгледаат оправдани во моментот, но со текот на времето ја уништуваат довербата. Луѓето потоа престануваат да зборуваат за она што ги мачи – не затоа што сè е во ред, туку затоа што повеќе не се чувствуваат безбедно“, вели Престон.
Време е за пауза
Препознавањето кога да се запре е клучно за одржување на врската. Ако чувствувате дека не можете јасно да размислувате, срцето ви чука забрзано или ги повторувате истите зборови одново и одново, време е да направите пауза.
„Паузата не значи прекин на врската, туку заштита на врската, но функционира само ако јасно му кажете на вашиот партнер: „Ми требаат 20 минути да се смирам, но ќе се вратам на разговор“, советува Гроскопф.
Вистинска победа во расправија
Експертите истакнуваат дека победата во расправија не зависи од јачината на гласот или последниот збор, туку од тоа колку партнерите се чувствуваат видени, безбедни и сакани по конфликтот.
„Честопати партнерот „победува“ со надгласување или докажување на нешто, но во тој процес ја губи најважната работа: довербата и подготвеноста на другата личност да остане во врската“, предупредува Престон.
Здравата врска не познава победници и губитници, туку се заснова на соработка и заедништво. Расправиите можат да се добијат, но лесно можете да ја изгубите најскапоцената работа – партнер за кој се грижите.
Извор: vecer.mk
