Сепак, стручните лица предупредуваат дека насилното однесување најчесто е научен облик на однесување и нагласуваат дека децата може да научат подобро да се однесуваат.
„Детето кое покажува насилство кон други деца не е лошо. Тоа може да значи дека му недостасува водство или емоционална поддршка“, објаснува Марта Боатенг, директорка на Сојузот против насилство. „Родителите често се чувствуваат засрамено и тешко им е да поверуваат дека нивното дете може да биде насилно.“
Како да препознаете дека детето врши врсничко насилство?
Боатенг предупредува дека децата кои се насилници често покажуваат слични знаци како оние кои се жртви на малтретирање. На родителите им се советува да обрнат внимание на следново:
Промени во однесувањето
Дали вашето дете станува агресивно, лесно се лути или се брани кога се споменуваат училиштето, одредени активности или одредени луѓе?
Промени во говорот
Дали користи непристоен јазик, се потсмева на другите или ги омаловажува врсниците?
Тајност
Крие што прави на телефон, интернет или на социјалните медиуми?
Забелешки од други
Ако наставниците, роднините или другите родители ве предупредат за однесувањето на вашето дете, важно е сериозно да ги сфатите овие пораки.
Зошто детето станува насилно?
Причините можат да бидат различни. Некои деца вршат насилство за да се вклопат во друштво, од страв да не станат мета, поради ниска самодоверба или желба да бидат популарни. Насилството може да биде и начин за справување со стресот, како што се училишни испити или проблеми дома.
Децата често ги копираат однесувањата што ги гледаат кај возрасните, браќата и сестрите или на интернет. Ако има конфликт или вербална агресија во семејството, детето може да го усвои таквото однесување како нормално.
Како да реагирате ако откриете дека вашето дете е насилно?
Првото и најважно е да останете смирени. Боатенг советува: „Не викајте, не го осудувајте детето или себеси. Слушајте, обидете се да разберете и отворете простор за разговор.“
Важно е да соработувате со училиштето и другите возрасни кои се вклучени. Покажете грижа, дека сте спремни да разберете што се случува и дека барате начин да му помогнете на детето.
Поставете јасни граници, но покажете љубов
Разговарајте со вашето дете искрено и јасно. Кажете му дека неговото однесување е неприфатливо, но и дека го сакате. Објаснете му дека последиците се важни, но дека нема да го етикетирате како насилник. Децата треба да знаат дека промената е можна и дека ги поддржувате.
Ако вашето дете чувствува притисок да ја задржи популарноста, објаснете му дека е поважно да има добри вредности и односи. Ако се бори со несигурност, охрабрете го да спортува, да волонтира или да извршува креативни активности што ја зајакнуваат самодовербата.
Сопствениот пример носи голема тежина
Родителите треба да размислуваат за сопственото однесување, но без да се чувствуваат виновни. Децата учат преку набљудување. Ако често ги критикувате другите, се жалите или се изразувате несоодветно, вашето дете може тоа да го прифати ова како прифатливо. Исто така, обрнете внимание на содржината што вашите деца ја гледаат на Интернет, во видеоигри и на телевизија.
Важноста на извинувањата
Принудувањето на вашето дете да се извини може да не биде ефикасно. Децата честопати не ја разбираат емпатијата на ист начин како возрасните, ниту пак ги разбираат целосно последиците од своето однесување.
Наместо тоа, обидете се да им помогнете да развијат емпатија. Прашајте ги: „Како би се чувствувал ти ако некој се однесува така кон тебе?“ или „Како би се чувствувал/а ако некој се така се однесува кон твојата сестра или брат?“
Како што вашето дете ќе почне да ја развива емпатијата, извинувањето ќе дојде искрено, од сопствено разбирање.
Извор: vecer.mk
