ИСТАНБУЛ (АА) – Една година подоцна, руската војна против Украина продолжува да биде главна тема во вестите, пишува Анадолу.
На 24 февруари 2022 година, во нападот за кој украинските власти подоцна рекоа дека веќе знаеле дека е неизбежен барем неколку дена однапред, руските сили влегоа во Украина од север, југ и исток на земјата.
Оттогаш, војната, која продолжува на фронтот кој се протега 1.300 километри, е претежно концентрирана во источниот регион Доњецк, како и во јужните региони на земјата, со напредок од мали размери од Москва и Киев во текот на изминатите 12 месеци, заменувајќи ја првичната молскавична офанзива на Русија со конфликт кој „гори бавно“.
Во овој период се случија големи настани и во Москва и во Киев, при што некои од нив ја променија динамиката на Руско-украинската војна.
– Повлекување на Русија од Херсон; напредок во Доњецк –
И Русија и Украина пријавија значајни воени одлуки и напредок на теренот во изминатите 12 месеци.
Рускиот министер за одбрана, Сергеј Шојгу, на 9 ноември нареди повлекување на руските трупи од Херсон до источниот брег на реката Днепар, како и преземање на „сите мерки за да се обезбеди безбеден трансфер на персонал, оружје и опрема“ преку реката.
Шојгу нагласи дека одлуката за повлекување е донесена за да се спасат животите на руските војници, а Министерството за одбрана еден ден подоцна објави соопштение дека повлекувањето е завршено.
Истиот ден, украинските медиуми објавија дека силите на земјата влегле во градот. Три дена подоцна, украинскиот претседател Владимир Зеленски го посети градот.
На друго место, во регионот Доњецк, забележан е голем напредок од страна на руските сили во изминатите два месеци, при што Серхи Черевати, портпарол на украинската војска, објави дека тие се повлекле од градот Соледар за да ги „спасат животите на персоналот“, откако силите „ја исполнија својата главна задача“ на 25 јануари.
Оттогаш, руското Министерство за одбрана тврди дека нејзините сили презеле контрола врз повеќе населени места во близина на градот Бахмут.
– Руската анексија на Доњецк, Луганск, Запорожје, Херсон –
Рускиот претседател Владимир Путин на 21 февруари во телевизиско обраќање објави дека донел одлука да ги признае регионите Доњецк и Луганск како суверени држави.
Одлуката беше еден од катализаторите на почетокот на руската „специјална воена операција“ во Украина, што подоцна доведе до заземање на регионите Запорожје и Херсон во првите недели од војната.
Подоцна, додека војната продолжува да ја пустоши Украина, проруските власти во регионите Доњецк, Луганск, Запорожје и Херсон изјавија дека ќе одржат референдуми за приклучување кон Русија на 23 – 27 септември, што резултира со гласови во корист на овој потег.
Референдумите предизвикаа широки осуди од меѓународната заедница, при што европските нации и САД нив ги нарекоа лажни и рекоа дека нема да бидат признаени.
Американскиот претседател Џо Бајден најави опсежни санкции кои опфаќаат визни забрани за 910 Руси, Белоруси и руски полномошници во Украина, додека Зеленски одделно рече дека анексијата на регионите Доњецк, Луганск, Херсон и Запорожје, како и на Крим од 2014 година, е „ништовна и неважечка“.
– Експлозија на Кримскиот Мост –
На 8 октомври, силна експлозија го потресе Кримскиот Мост, клучна врска меѓу руското тло и Кримскиот Полуостров, кој беше анектиран од Москва во 2014 година. Во експлозијата загинаа 3 лица и разоткриена е ранливоста на стратешката инфраструктура во регионот.
Путин ја опиша експлозијата како „терористички напад“ и одговорноста ја префрли на украинското разузнавање, додека Киев експлицитно не ја презеде одговорноста.
Сепак, повеќето изјави на највисоките украински функционери во часовите по нападот укажаа на таква можност, вклучително и онаа на претседателскиот помошник Михаило Подољак, кој рече дека експлозијата е само „почеток“.
Како одмазда, Русија почна да презема секојдневни напади врз клучната украинска инфраструктура, вклучувајќи ги енергетските и воените објекти, што резултира со предупредувања за воздушен напад од страна на украинските власти.
– Нуклеарна централа „Запорожје“ –
Руското Министерство за одбрана на 1 март објави дека Запорожје, најголемата во Европа и една од 10-те најголеми нуклеарни централи во светот, отидоа под руска контрола, што беше потврдено и од украинските власти на 3 март.
Запорожје е под закана од воен оган поради близината на зоната на конфликт меѓу Москва и Киев.
Војната претставуваше нуклеарна опасност за регионот, што резултира со мисијата на Меѓународната агенција за атомска енергија (МААЕ), предводена од шефот на агенцијата, Рафаел Гроси, која пристигнува во централата на 1 септември.
Оттогаш, набљудувачка мисија на ИАЕА оперира во централата со мандат до 7 февруари.
По завршувањето на мандатот на мисијата, новата мисија треба допрва да биде инсталирана во централата, при што руското Министерство за надворешни работи на 22 февруари соопшти дека Одделот за безбедност на ОН трипати ја одложил ротацијата во централата, а руската страна ќе ги смета дејствијата на одделот како „намерно попречување на работата на мисијата“ доколку тоа се повтори.
– Настани во Буча –
Во раните фази на војната, кон Русија беа насочени жестоки критики за она за кое Украина вели дека претставува „геноцид“ и „воено злосторство“ во Буча, град во близина на главниот град Киев.
На почетокот на април, помошникот на украинскиот претседател Подољак рече дека цивилите во Буча биле пронајдени мртви луѓе со врзани раце додека руските трупи се повлекле од нивната офанзива кон Киев.
Зеленски рече дека убиствата на цивилите во Буча се еднакви на „геноцид“ и дека одговорните треба да одговараат.
Во меѓувреме, на 4 април 2022 година, рускиот министер за надворешни работи, Сергеј Лавров, за време на состанокот со заменик-генералниот секретар на ОН за хуманитарни прашања, Мартин Грифитс, рече дека снимката од убиените цивили е изведена.
Тој рече дека руската војска го напуштила градот на 30 март, а на 31 март градоначалникот на градот објави дека сѐ е во ред. Потоа, неколку дена подоцна, одеднаш на улиците „се појавија“ тела на мртви луѓе.
Извор: www.aa.com.tr
