На почетокот, некој те гледа како да си центар на неговиот свет. Сè се врти околу тебе — погледот, насмевката, допирот. А потоа, речиси неприметно, сè се менува. Како да си само случаен минувач кој прашал за правец.
Наизглед, сè е исто: делите простор, маса, садови… но нешто е скршено. Изгубена е топлината, како некој да го исклучил радијаторот во срцето на вашиот дом. Женското срце тоа прво го чувствува, иако разумот уште се обидува да најде оправдување: „Можеби е уморен… можеби има грижи.“ Но некаде длабоко знаеш — нешто згаснало. И затоа, кога ќе почувствуваш дека некој веќе не е тука душевно, не треба да се правиш дека не гледаш. Ниту да молиш за внимание.
Постојат знаци дека љубовта избледела. И кога ќе ги препознаеш, тоа не е слабост — тоа е повик да се разбудиш и повторно да се грижиш за себе.
1. Кога сè се претвора во приговор
Додека љубовта трае, ситниците се шармантни. Неуредна чаша ќе му предизвика насмевка, а твојот глас му е пријатен и кога си нервозна. Но кога емоциите ќе згаснат, сè започнува да му пречи — твоето смеење, твоите навики, па дури и начинот на кој дишеш. Тогаш сфаќаш дека повеќе не разговара со тебе, туку се брани од тебе. Превртува очи, те прекинува, се лути без вистински причина. А ти стоиш збунета, барајќи грешка во себе.
Но, не е до тебе. Тој се променил. Таму каде што некад имало разбирање, сега има само заситеност и тивок презир.
Кога љубовта постои, нервозата доаѓа и поминува — како лош ден. Но кога станува постојана позадина, тоа е знак дека емоциите се повлекуваат.
2. Кога ќе престане да го интересира твојот свет
Се сеќаваш кога те прашуваше како си, што работеше, со кого разговараше? Кога знаеше и ситници за твојот ден?
Сега — тишина. Говориш, а тој кимнува со главата. Или воопшто не те слуша. Како да си станала бучава во позадината на неговите мисли.
Некогаш беше дел од неговиот свет, а сега си гостин во сопствениот дом.
Заинтересираноста не е само навика — тоа е доказ за поврзаност. Кога ќе исчезне, останува празнина. А ти се трудиш да го заинтересираш, да го насмееш, да го вратиш. Но тешко е да допреш до некој кој повеќе не сака да го слушне твојот глас.
3. Кога повеќе не го споделува она што му е важно
Мажите знаат да бидат тивки, но кога сакаат — делат. Прашуваат, се доверуваат, барем малку. Ако повеќе ништо не ти кажува, ако не знаеш што го мачи, ако си последна која дознава — тоа не е случајност. Тоа е знак дека не те гледа како личност на која може да ѝ верува.
4. Кога допирите ќе исчезнат
Телото не лаже. Можеби зборовите сè уште звучат исто, но гестовите повеќе не се исти. Не ти дава рака, не те допира во минување, не те прегрнува без причина. Изгубена е онаа едноставна, секојдневна близина која говорела повеќе од илјада зборови.
На почетокот, тоа се оправдува со замор, стрес, обврски. Но ако тоа трае денови и недели, вистината е едноставна: се повлекол. Не те гледа повеќе како жена која сака да ја допре.
За жената, допирот е доказ за постоење. Кога тоа ќе исчезне, се чувствува како сенка во нечиј живот.
5. Кога ќе остане само тишина
Најстрашно не е кога се расправате. Туку кога е тишина. Кога веќе ништо не боли, бидејќи ништо веќе не значи. Тоа е моментот кога сфаќаш дека можеш да си одиш, а тоа нема да предизвика никаква реакција. Тоа е рамнодушност — крај без бука и без збогување.
И се обидуваш да се избориш, да го разбудиш со внимание, нега, труд. Но, тој веќе не гледа. Не тебе, не вас, не она што сте биле некогаш.
Само празнината меѓу двајца луѓе кои некогаш биле блиски.
Кога љубовта ќе избледи
Нема потреба да се плашиш ако тоа го препознаеш. Љубовта понекогаш едноставно избледува — не поради години, грешки или други луѓе. Понекогаш едноставно престанува да расте.
И тогаш е важно да не молиш, да не се понижуваш, да не се обидуваш да го оживееш она што умрело. Ако некој престане да те сака, тоа не е твоја вина. Тоа е крај на една фаза и почеток на нова.
Извор: kurir.mk
