Одговорот е малку покомплициран отколку што очекуваме. Германскиот барон по име Карл фон Дрес го направил првиот голем развој кога создал уред за управување со две тркала во 1817 година. Овој ран изум го направил Дрес широко признат како татко на велосипедот. Но, велосипедот каков што го знаеме денес еволуирал во 19 век благодарение на работата на неколку различни пронаоѓачи, пишува „History“.
Додека велосипедот на Дрес уживал само кратко време во центарот на вниманието пред да излезе од мода – поетот Џон Китс го исмејувал како „ништото на денот“ – неговата рана верзија продолжила да се подобрува низ Европа. Почнувајќи од 1860-тите, неколку различни француски пронаоѓачи, вклучувајќи ги Пјер Лалемент, Пјер Мишо и Ернест Мишо, развиле прототипови со педали прикачени на предното тркало. Ова биле првите машини кои биле наречени „велосипеди“, но биле познати и како „кршачи на коски“ поради нивното грубо возење.
Во надеж дека ќе додадат стабилност, пронаоѓачите како што се Јуџин Мајер и Џејмс Старли подоцна претставиле нови модели со поголемо предно тркало. Наречени „пени-фартинзи“ или „обични“, овие машини со чудна форма станале бесни во текот на 1870-тите и 1880-тите години и помогнале да се создадат првите велосипедски клубови и натпреварувачки трки. Почнувајќи од 1884 година, Англичанец по име Томас Стивенс славно возел велосипед на високи тркала на пат околу светот.
Додека пени-фартингот помогнал да се внесе велосипедот во мејнстримот, неговото седло високо четири метри го направил премногу опасен за повеќето. Тоа конечно се сменило во 1885 година, кога Англичанецот Џон Кемп Старли – внук на Џејмс Старли, го усовршил дизајнот на „безбедносен велосипед“ кој имал тркала со еднаква големина и погон на ланец. Наскоро следел нов развој на кочниците и гумите, воспоставувајќи основен образец за она што ќе стане модерен велосипед.
Дизајнот на денешниот велосипед останал релативно ист откако Џон Кемп Старли (1854-1901) го дизајнирал овој безбедносен велосипед „Ровер“, првото олицетворение на модерното возило. Името го добил затоа што бил многу понизок и постабилен од обичниот велосипед.
Интересот за машините со две тркала експлодирал, а до 1890-тите, Европа и Соединетите држави биле полудени по велосипеди. Во една статија на „Њујорк Тајмс“ од 1896 година пишувало дека:
„Велосипедот ветува прекрасно проширување на личната моќ и слобода, едвај инфериорно од она што би го дале крилјата“.
Важеле за лезбијки и проститутки: Независната жена и нејзиниот велосипед во 19 век
